Tarihsel Süreç İçinde Çocuk

Özet

Yetişkinlerin çocuklara yüklediği roller, anlamlar tarihsel dönemlere, kültür ve medeniyetlere göre değişim göstermiştir. Tarih öncesi dönemde; zayıf, hasta çocuklar ölüme terk ediliyor, engelli doğan çocuklar doğaüstü güçlerin cezalandırması olarak görülüyordu. İlk Çağ’da; baba çocuğunu köle olarak satabiliyordu. Varlıklı ailelerin erkek çocukları okula giderken, kızlar gidemiyordu. Orta Çağ’da; çocuk ‘minyatür yetişkin’ olarak kabul edilmekteydi. Kutsal dinlerin bu çağda yayılması ile çocuğun bir birey olarak değerli olduğu düşüncesi benimsenmiştir. Geç dönem orta çağda ise birçok savaş, kıtlık, salgın yaşanmış, birçok çocuk ölmüştür. Rönesans ve devamında hümanizm kavramı ele alınmış ve çocuk önem kazanmıştır. Özellikle burjuva ailelerinde çocuk ile yakın ilişkiler kurulmuştur. Diğer yandan çocuklar sanayi devriminin gerçekleştiği 19. yüzyılda ucuz işçi olarak görülmüş, tehlikeli koşullarda çalıştırılmıştır. Modern çağ ve devamında; çocuğa özgü bazı tatlılar, çikolata, gevrekler keşfedilmiş, ilk çocuk oyun alanı kurulmuştur. 1959’da “Çocuk Hakları Evrensel Bildirgesi” kabul edilmiştir. Osmanlı Devleti’nde çocuğun eğitimine önem verilmiştir. Okula başlama zamanı gelmiş çocuklar için ‘Âmin Alayı, Dua Alayı’ adı verilen törenler düzenlenmiştir. Ayrıca saray yaşamında doğan bebekler için ‘Beşik Alayı’ adı verilen tören yapılmış ve bu bebeklerin doğumu sevinçle karşılanmıştır. Cumhuriyet döneminde sevdiklerine ‘çocuk’ diye hitap eden Atatürk tarafından çocuklara bayram hediye edilmiştir. Bu literatür derlemesinde çocuğa bakış açısı ve çocuğa verilen değer tarihsel süreç içinde irdelenecektir.