Çocukluk Çalışmaları: Sürdürülebilir Bir Paradigma mı?

Abstract

Bu makale çocukluk çalışmalarının çoğu kez merkezî ilgileri arasında sayılan bazı fikirleri sorguluyor: çocuklar “müstakil” bir biçimde çalışılmaya değerdir; çocukluk “toplumsal bir inşadır”; çocuklar aktif fâillerdir ve böylece muamele görmelidirler; katılımcı yöntemler altın esasını teşkil eder, yani mümkün olan en iyi yöntemlerdir. Makale ayrıca bu fikirlerin kimi bakımlardan faydalı olduğunu teslim etmekle beraber temel bir takım sorunları da ihtiva ettiğini savunuyor.